Усё асноўнае ў жыцці пачынаецца са школы, бо тут мы атрымліваем веды, пазнаем свет, набываем сяброў. Кажуць, што якім ты будзеш у школьныя гады, такім ты і станеш у наступным жыцці. Увогуле, са школы пачынаецца наша самастойнае жыццё. Вось і маё самастойнае жыццё пачалося з гімназіі.

Першага верасня 2011 года я ўпершыню адчыніла дзверы гімназіі. Колькі было перажыванняў! Але адразу ўзнікла адчуванне, што я дома. І сапраўды, гімназія – мой родны дом ужо чацвёрты год. У наступныя дні я пазнаёмілася з новымі хлопчыкамі і дзяўчынкамі. У першыя дні мае аднакласнікі і я таксама былі нясмелымі, няўмелымі і крыху сарамлівымі. Але праз месяц усе мы ўжо сябравалі і дапамагалі адзін аднаму, аднолькава любілі сваіх настаўнікаў.

Так мы і пазнаёміліся… вось і прыйшоў час стаць сапраўднымі гімназістамі. Дваццаць пятага лістапада нас прынялі ў гімназісты. Гэты дзень назаўжды застанецца ў маёй памяці як самы светлы і найлепшы!

Ішлі гады… я нібы зраднілася з гімназіяй душой і сэрцам. У гімназіі шмат усяго было: спрэчкі з сябрамі, першыя перамогі і першыя сур’ёзныя паражэнні. Гімназія шмат чаму мяне навучыла і паказала, што на памылках таксама можна вучыцца. Гімназія не толькі скарбніца ведаў, але і скарбніца жыцця. Тут мы вучымся самаму важнаму: быць сумленным, спагадлівым, мэтанакірованымі, умець жыць у калектыве. Гімназія падарыла мне сяброў, якія дадуць мудры савет; сустречы, якія дапамагаюць стаць адукаваной. І вядома, я вельмі ўдзячна людзям, якія вучаць мяне, гэта настаўнікі. Яны адчыняюць дзверы ў свет ведаў.

Прайдуць гады. І я буду ўжо выпускніцай. Я абавязкова буду ўспамінаць гэтыя цудоўныя гімназічныя гады, аднакласнікаў, настаўнікаў. І, напэўна, я буду сустракацца са сваімі аднакласнікамі на розных сустрэчах і гімназічных вечарах: а яшчэ я хачу пажадаць сваёй гімназіі толькі квітнець, развівацца ў розных напрамках.

Я ганаруся табой, гімназія!

Кіркілевіч Ангеліна, вучаніца 10  “Б” класа